کربلای یک...

وبلاگ اختصاصی محمد حسین رشیدی (طائف)
کربلای یک...
طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات
نویسندگان
پیوندها

۱۶ مطلب در ارديبهشت ۱۳۹۳ ثبت شده است

به خدا قسم سال ها سوختم

شبها ناله کردم که بروم، به امید رسیدن به حسین (علیه السلام)

شبها نخفتم چون مى دانستم که مرگ در راه او سعادت است، خوشبختى است ...


پ ن: یاایتهالنفس المطمئنة ارجعی الی ربک راضیة مرضیة فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی

+ از نوشته های شهید علی اصغر حیدری

  • طائف

زشتیم و روسیاه تو زیبا حساب کن

اجسام مرده ایم مسیحا حساب کن


تلخیم و نا گوار تو اما ز روی مهر

ما را به سان شهد گوارا حساب کن


عمریست رنگ و بوی کویری گرفته ایم

ما را شبیه آبی دریا حساب کن


مُشتی خراب بی سرو پا را به یک نظر

در راه خویش بی سر و بی پا حساب کن


اشکی که پای روضه ی جدت چکیده ایم

از ما بگیر در هم و یکجا حساب کن


یک عمر پای دست بریده گریستیم

ما را گدای حضرت سقا حساب کن


در انتقام صورت نیلی فاطمه

روی وفای ما گل زهرا حساب کن


ما را برای مرقد زیبای مادرت

آیینه کار و زرگر و بنّاحساب کن

"طائف"


پ ن: صلی الله علیک یا صاحب الزمان.

+ این شعر قدیمیه...اگه ضعیفتر از بقیه ست ببخشید.


  • طائف

چطور می توانی از یاد ببری آن ساعتی را که نوجوانان مسجد الزهرا (سلام الله علیها) از بغض گلوگیر وداع، نعره مستانه ی شان آرزو بود... اما نمی توانستند سر دهند و به هق هقی آرام بسنده می کردند... واقعا چه کــسی مــی توانـــست حـــــرارت دلشــان را تســـکین دهد جز آن دو شهیدی که به طور اتفاقی تابوتشان از کوچه بیست و پنجم شهر آرا عبور کرد و به طور اتفاقی آمدند مسجد و به طور اتفاقی آتش پسران حضرت زهرا (سلام الله علیها) را خاموش کردند...
و باز هم به طور اتفاقی از همان شهدایی در آمدند که دو ماه قبل همین نوجوانان در یادمان شهید محمودوند اهواز استخوانهای کفن پیچشان را دست به دست داده بودند و داخل ضریح نی بافت معراج چیده بودند...



پ ن : به طور اتفاقی؟!

  • طائف

دیدی اعتکاف باهات چیکار کرد؟؟ دیدی چطوری رنگ و بوی خدا گرفتی؟؟ دیدی چه تنفری نسبت به گناه پیدا کردی؟؟ دیدی چقدر استحکام پیدا کردی؟؟ دیگه با یه نسیم کوچیک چارستون دلت، چارستون ایمانت، چارستون تعهداتت نمیلرزه؟؟دیگه دون پاشیدنای نامحرم نمیتونه به بندت بکشه.... دیگه با یه آواتار، یه اسم پروفایل، یه عزیزم ِمصنوعی و مجازی، بلکه حقیقی و از ته قلب خدا رو فراموش نمیکنی...‌این برکت اعتکافه... برکت مهمونی خداست... تو مهمون خونه ی خدا بودی پس مهمون خود خدا بودی... یادته چیا براش برده بودی....یه کوله بار سنگین گناه مگه نه؟؟! آخه آدم میره مهمونی باید یه چیزی با خودش ببره دیگه.... دست خالی خوب نیست که.... تو یه بار سنگین گناه بردی ولی خدا چی بهت داد؟؟؟ محبت علی و زینب؟؟ محبت فاطمه و حسین؟؟ سلام الله علیهم اجمعین...آشتی با امام زمان؟؟ (قربونش برم).... محبت بندگی بهت داد مگه نه؟؟... شوق شب زنده داری... شوق نجوای مخفیانه... رفاقت با قرآن و نماز مسجد... تنفر از گناه...تنفر از ارتباط با نامحرم...


مبارکت باشه عزیزم... تولدت مبارک... ولی یادت باشه... هنر اینه که نگهش داری... حفظش کنی... نذاری این حال از بین بره... نگهش دار تا تبدیل به مقام بشه... حالو همه دارن... ولی مقامو کمتر کسی داره...


پ ن۱: میگما دوتا چیزو یادت نره... شکر بابت پاک شدنت...توکل و توسل بابت ناپاک نشدنت.

پ ن۲: ببخشید اگه شبیه درس اخلاق شد...خودم میدونم این جملات اندازه دهن من نیست.

  • طائف

خسته و بی رمق رسیدیم مرز مهران....من از مجید داغون تر...مجید از مصطفی داغون تر...مصطفی از من!!

یه پرچم بلند خوشکلم از هیئت برده بودیم با خودمون.... یعنی مصطفی آورده بود....چقدم غر زدیم سرش ولی بعداً پرچمه غوغا کرد...بماند...

سه تایی نشسته بودیم تو مرز و هر سه تامون داشتیم به گریه های بچه ها تو ترمینال فکر میکردیم... به آهی که از جگر سوخته می کشیدن ... به اشکی که به پهنای صورت می ریختن....دیگه ازم نپرس تو چطور از کله ی مصطفی و مجید خبر داشتی و اینکه چی توشون میگذشت؟؟!!...واقعا پرسیدن نداره....تو اون سفر ما سه تا یه نفر بودیم....انطباق کامل داشتیم... همه چیمون باهم بود...

خلاصه...خسته و خَمور نشسته بودیم که مجید یهو سر رسیدشو در آورد....همون سر رسیدی که استیل شهدایی داشت و تو بعضی صفحاتش غزل نوشته بود ... گاهی یه ورقی میزدیم و یه تفألی...

بهش گفتم مجید یه تفأل بزن ببینیم روزی چیه؟؟؟

حالا جالبیش اینجا بود که به نظرم اصلا از حافظ نداشت...همه جور شعری ام توش پیدا می شد.... از شُعرای مختلف.

زدم پشتش و گفتم مجید برو تفألوووو....مجیدم یه صفحه رو باز کرد...این غزل حسن بیاتانی اومد...الله اکبر...الله اکبر...الله اکبر...

 

نگاه می کنم از آینه خیابان را

و ناگزیری باران و راهبندان را

"من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب"

و بغض می کنم این شعر پشت نیسان را

چراغ قرمز و من محو گل فروشی که

حراج کرده غم و رنج های انسان را

کلافه هستم از آواز و ساز از چپ و راست

بلند کرده کسی لای لای شیطان را

چراغ سبز شد و اشک من به راه افتاد

چقدر آه کشیدم شهید چمران را

ولیعصر...ترافیک...دود...آزادی...

گرفته گرد و غبار اسم این دو میدان را

غروب می شود و بغض ها گلوگیرند

پیاده می روم این آخرین خیابان را...

عزیز مثل همیشه نشسته چشم به راه

نگاه می کند از پشت شیشه باران را

دو هفته ای ست که ظرف نباتمان خالی ست

و چای می خورم و حسرت خراسان را

سپرده ام قفس مرغ عشق را به عزیز

و گفتم آب دهد هر غروب گلدان را

عزیز با همه پیری عزیز با همه عشق

به رسم بدرقه آورده آب و قرآن را

سفر مرا به کجا می برد؟ چه می دانم

همین که چند صباحی غروب تهران را...

صدای خوردن باران به شیشه ی اتوبوس

نگاه می کنم از پنجره بیابان را

نگاه می کنم و آسمان پر از ابر است

چقدر عاشقم این آفتاب پنهان را...

چقدر تشنه ام و تازه کربلای یک است

چقدر سخت گذشتیم مرز مهران را

 نسیم از طرف مشهدالرضاست...ولی

نگاه کن!حرم سرور شهیدان را...

 

پ ن۱: و هر سه کربلای یکی بودیم...

پ ن۲ : خَــمور یه واژه اختراعی خودمه...یعنی خم ناک...عین نَمور که یعنی نم ناک.

  • طائف

به سرم فتاده هوای تو به لبم نوای تو یاحسن

                                        به دلم هوس که زنم نفس فقط از برای تو یا حسن

خس وخارویاس وسمن کجا؟ زغنی و میل چمن کجا؟

                                             کلمات ناقص من کجا؟ که کند ثنای تو یا حسن

برسد به غایت مرتبت به کمال عزت و منزلت

                                به شکوه و سلطنت آن کسی که شود گدای تو یا حسن

قمر و ستاره و آفتاب، زر و سیم و گوهر و دُرّ ناب

                                همه خورده غبطه ی بی حساب به تراب پای تو یا حسن

تو کتاب و کاتب و مکتبم تو اصول خمسه مذهبم

                                         به خدا که روزی هر شبم بوَد از عطای تو یا حسن

تو چه از سلاله آدمی؟ که عطا و جود دو عالمی

                                                  نکند برابری نمی، ز یَم سـخای تو یا حسن

به حکیم حاکم لا مکان، که به غیر ختم پیمبران

                                                همه انتهای کمالشان بوَد ابتدای تو یا حسن

تو که ای؟ که سرور عالمین، دل و دلربای خدا حسین

                                 زهمان دمی که گشوده عین، شده مبتلای تو یا حسن

تو دلیل کل دلایلی، تو جمیع حُسن و فضائلی

                                        سر من فدایی آن دلی که شد آشنای تو یا حسن

مَه و مِهر و زُهره و مشتری، نزند تناوب سرسری

                                            بوَد این نظام سراسری، ز نخ عبای تو یا حسن

نَفَس نفیس پیمبری، خَلَف خلیفه ی حیدری

                                              تو عصای پیری مادری، پدرم فدای تو یا حسن

نه غم خیانت همسرت، نه اهانت روی منبرت

                                           که بوَد مصیبت مادرت همه ی عزای تو یا حسن

جریان سیلی و حرف بد، جریان میخ در و لگد

                                            جریان غصب فدک بوَد غمِ غم فزای تو یا حسن

جگر تو پاره شد آن دمی، که زد آن شَرور جهنمی 

                                      زستم کشیده ی محکمی به گل خدای تو یا حسن

بگو از جفای عدو، چه شد؟ ز عُذار فاطمه گو چه شد؟

                                    که در آن کشاکش کوچه شد، سپر بلای تو یا حسن

چه زند غلام کمینه ات قلم از حرارت سینه ات؟

                                        که تمام شهر مدینه ات، شده کربلای تو یا حسن

نفَسی اجازه اگر دهی، بسرایم از غم آن شهی

                                     که به ذات او شده منتهی، ره بچه های تو یا حسن

احدی غم تو ندیده است، چو ملال تو نکشیده است

                                       بخدا ولی نبُریده است، سـرت از قفای تو یا حسن

نفتـاده معـجر دخترِ، تو میـان چنگ محـاصـره

                                             ندَویده در عقب سرِ ، زبدن جـدای تو یا حسن

به سرشک نم نم قاسمت، به نبرد محکم قاسمت

                                      که شکست از غم قاسمت، کمر اخای تو یا حسن

شده کار "طائف" دربدر، به درت گداییِ مسـتمر

                                  تو به لطف و مرحمتش بخر، که شود فدای تو یا حسن                           

 

پ ن : یا امام حسن (الهی فدات شم)....کاش بلد بودم بهتر از اینا برات شعر بگم....آقا جان بی سوادم...بی ذوقم...خودت با کرم بی انتهات قبولش کن...چه کند بی نوا همین دارد...):

  • طائف

با مدد از نام دلربای سکینه         

                   میزنم از جان قلم برای سکینه

از پدر و مادر تمامی خوبان                

                   تا پدر و مــــادرم فدای سکینه

اهل بُکا را بگو که مرهم دیده       

               یافت نشد غیر خاک پای سکینه

نزد پدر بهتر از نعیم بهشت است

                  نغــمه ی زیبا و دلربای سکینه

هرکــه کنـد احــترام مادر او را

               پشت سر مادرش دعای سکینه

محشرکبری بود دمی که به محشر

                اذن شفاعت دهد خدای سکینه

دوش اباافضل اگر برای رقیه است

            دوش عمو مجتباست جای سکینه

هرکه گدای حسن گدای ابالفضل

                 سائل عباس هم گدای سکینه

در دل عالم هوای زینب کبری

                  در دل زینب بوَد هوای سکینه

سخت نظرکردم و دیدم که مُساویست

                   غیرت عباس با حیای سکینه

مَشک دریده کند حکایت آن روز

               قصه ی عباس و ماجرای سکینه

گفت علمدار به زیر لب و جان داد

               کشت مرا عاقبت حیای سکینه

من بَد و آلوده ام ولی به ابالفضل

           جان دهم آخر ز روضه های سکینه

نقش کنید اینچنین به سنگ مزارم

            ریــزه خور سفره ی عطای سکینه

                      "طائف"


پ ن : فروردین ۹۱ بود... خیلی دلم میخواست برای دختر بزرگ امام حسین(فداش بشم) یه شعری بگم....دیدم همه شُعرا ماشالا برای بی بی حضرت رقیه یه عالمه شعر گفتن ولی خانوم حضرت سکینه چی؟؟ هیچی...دلم سوخت...دیدم غربت این خانوم به عموجانش رفته....خلاصه این چند بیت روزیم شد دیگه....ایشالا که میپسنده.

  • طائف

نگار، خامنه ای غمگسار، خامنه ای

                                     قرار بخش دل بی قرار، خامنه ای

بهار، خامنه ای لاله زار خامنه ای

                                     نوای بلبل و صوت هَزار خامنه ای

امید، خامنه ای صبح عید خامنه ای

                                    یگانه کوکب شبهای تار خامنه ای

به پهن دشت صفا تک سوار خامنه ای

                                  به تاج و تخت ولا شهریار خامنه ای

یگانه نایب برحــق یوســـف زهرا

                                      بزرگ سیّد حیدر تبار خامنه ای

دراین زمانه غیبت در این سیاهی سرد

                                  فروغ مردم چشم انتظار خامنه ای

قسم به خالق محشر بود ولایت تو 

                             نجات بخش من از چنگ نار خامنه ای

غبار پای بسیجیّ تو شدن تا حشر

                                  بوَد مــــرا سند افتــــخار خامنه ای

کدام ناله ز اجداد من اثر کرده است؟

                             که گشته ام به ولایت دچار خامنه ای

زکودکی چو نگاهم به خنده ات افتاد 

                                 ربودی از کف من اختیار خامنه ای

نگویمت که بکش دست بر سرم، گویم

                               بیا به دیده ی من پا گذار خامنه ای

به تیز بینی و هوش و درایت و تدبیر

                                   ندیده مثل تو را روزگار خامنه ای

به پایــداری تو صـــبر سجــده آورده

                                  وجود از تو گرفت اقتدار خامنه ای

خورند قبطه مراجع به نوجوانی که

                                گرفت چفیه ی تو یادگار خامنه ای

شدی اسیر نگاه خمینی و او هم

                          به تیر غمزه ی تو شد شکار خامنه ای

پس از پیمبر و مولا و خاندان بتول

                                تویی مرا همه دار و ندار خامنه ای

زتیغ خطبه تو در جهان تجلی کرد

                                   دوباره معجزه ذوالفقار خامنه ای

چنان تو پوزه فتنه به خاک مالیدی

                               که شد نبرد علی آشکار خامنه ای

قسم بعصمت زهرا قسم بخون حسین

                               قـسم به عــزت پروردگار خامنه ای

اگر تو لب بگشایی بزرگ و کوچکمان

                               کند عدوی تو را تار و مار خامنه ای

بدان که تک تکمان لشکری برای تو ایم

                                یکــی برابر یکــصد هزار خامنه ای

مـن و تمـــام رفیـــقان نازنیـــــــنم را 

                             فــدایی ره عشقت شمار خامنه ای

سلاح هسته ای تو بسیجیان تواند

                          که خواب هر شبشان انتحارخامنه ای

                             "طائف"


پ ن : ماه شعبان سال ۹۰ بود ولادت امام حسین قربونش برم....عباس رفیعها گفت من حالیم نیست هرجوری شده باید یه شعر برا آقا بگی وگرنه دهنت بستنیه.... منم این قصیده رو نوشتم...از ترس عباس (:

  • طائف

آقـــای من از قیمت خــون پــــدرم گفت
از غــــــیرت بابای ز جــان خـــوب ترم گفت
خـــون پــــدرم را به دو سـه وعده نان داد
آنکـس که به من خنده نمود و پسرم گفت
"طائف"

پ ن: بابا رفت که سرمایه هسته ای نرود... حالا که هسته ای را فروختند به بابایم بگویید برگردد.

  • طائف

به خشت خشت قلب من چنان مقیم گشته ای

نخــوانده لایــــــک میکنم هر آنچه را نوشته ای...

"ط ف"


پ ن: پیدا کردن مخاطبش با خودته....دقت کن داداش.

  • طائف