...و با رنگ دیگر، که یادم بماند
نوشتم "برادر" که یادم بماند
...و عکسی که از کودکی با تو دارم
زدم روی دفتر که یادم بماند
...و همچون تو در جانمازم نشاندم
کمی یاس پرپر که یادم بماند
...و همواره بعد از نمازم سلامی
به آقای بی سر که یادم بماند
...و یک شب به یادت زدم بوسه ای بر
کف پای مادر که یادم بماند
...و اینها که میگویمت ای برادر
مگر رفته از سر که یادم بماند
...و سوگند من بر سیاهی چادر
به پاکی معجر که یادم بماند.
"طائف"
پ ن : یادگاری سال ۸۶ ، جلسات کانون شعر و ادب دانشگاه تهران جنوب