همان گلدسته و گنبد همان صحن وشبستان را
هــمان هنــگامه ی درب ورودی را هـــوس کردم
هـــمان فرمانده ی خاکی بسیجی های افلاکی
به نــــورانیــّـت آنـــها حسـودی را هـــوس کردم
چه طفلان ابَـر مردی! چه خورشیدان شب گردی!
تفــــکّر هـــای این راز وجـــودی را هـــوس کـردم
الا ای مســجد جامــــع چقـــدر آن شــام بارانــی
که آغوشت به روی من گشــودی را هــوس کردم
در ایـن دوران بی دردی یکی انـدی یکی سـندی
ولــی من باز هــم "مـمّد نبودی" را هــوس کردم
"طائف"
پ ن : کمتر پیش میاد این مدلی شعر بگم... معمولا سروده هام سبک و سیاق کلاسیک داره... امیدوارم بدتون نیاد. (: