سیه پوش حسینم یابن زهرا...

عزیزم یار نازم نور عینم
زخوبی تو عمری زیر دینم
نگاهی کن بر این آلوده نوکر
بدم اما سیه پوش حسینم
.
.
.
بیا دردم دوا کن یابن زهرا
برای من دعا کن یابن زهرا
تو را جان عزیزت این محرم
نصیبم کربلا کن یابن زهرا

پ ن: محرم 1393

تقدیم به ارباب خوبها

گدا کجا و دم از وصل اغنیا زدنش

عیار خار کجا همجوار گل شدنش

گدای بی سر و پا و هوای صحبت شاه؟!

که دیده ذره شود آفتاب هم سخنش؟!

امیر میکده بود و هنر نمایی او

که ریخت جام ولا را به کام همچو منش

وگر نه بی هنری همچو من کجا که شود

نثار گریه کنان و تبار سینه زنش

من ار چه زاغ سیاهم مقیم این چمنم 

حسین ذوق هَزاران نهاد در زَغَنش

حسین کیست؟ عزیز خدای عزوجل

که گشت خاکِ مُخَمَّر به خون او کفنش

حسین کیست؟همان کس که با لب عطشان

به پیش مادر او شد سرش جدا زتنش

حسین کیست؟ خداوندگار جانبازی

که گشت پیکر او پاره تر زپیرهنش

سرم فدای حسین و رضیع او که عدو

گرفت با دم تیر سه شعبه از لبنش

فتاد در دل گودال و یک نفس نفتاد

به زیر نیزه و شمشیر، "یارب" از دهنش

 "طائف"

پ ن : زمستون ۹۰.