کـیفـیّـت ما روز ازل بـا مَـحَـک افتاد
هر طینت نیک و بـدی اندر الَک افتاد
خـواهان علـی شد ز اَزل ساکن جنّت
بـدخـواه علی تا به ابـد در دَرَک افتاد
الـحـقُّ مـَـعَ الله و مـَـعَ الحـیدرِ والله
حق بین خداوند و علی مشترک افتاد
تردید به اصل و نسبِ خود کند آنکس
کو بین معاویه و حیدر به شـک افتاد
از دست کریمانه ی او هرکه نمک خورد
گفتا دگر از دسـت کریمان نمـک افتاد
با مـهر علـی بـهر خلـیل آتش نمرود ،
برداً و سلاما شد و هُرمش خُنک افتاد
با شـوق علـی بـازدم حـضـرت داوود،
شـور افـکن آواز نـی و نِـیلـبک افتاد
تـا بـیـت احد خواسـتگه بنت اسـد شد
در پوست نگنجید و جدارش ترک افتاد
"طائف"
پ ن : باز هوای نجفم نجفم آرزوست...